اثر سطوح مختلف ال–کارنیتین جیره غذایی بر روند رشد و تنش اکسیداتیو (Oxidative stress) فیل‌ماهی جوان پرورشی (Huso huso) و مقایسه آن با جیره وارداتی (بیومار)

این تحقیق به منظور بررسی اثر سطوح مختلف ال–کارنیتین جیره غذایی (50، 150، 350، 650، 950، 1250 میلی‏گرم در هر کیلوگرم غذا) بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و وضعیت آنتی‏اکسیدانت (Oxidative stress) در فیل‏ماهی (Huso huso) جوان پرورشی (6/15±1247 گرم، میانگین، mean± SD) طراحی و انجام شد. نتایج با جیره شاهد (خوراک بیومار فرانسه) مقایسه شدند. ماهیان در 21 وان فایبرگلاس (10 عدد ماهی در هر وان) با یکی از 7 جیره غذایی به مدت 17 هفته تا حد سیری تغذیه شدند. در پایان دوره پرورش، متوسط وزن کسب شده کارایی غذا، میزان کارایی پروتئین و ضریب چاقی ماهیان تغذیه شده با تیمار محتوی 350 میلی گرم ال–کارنیتین در کیلوگرم جیره غذایی به میزان قابل توجهی بالاتر از ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی 50، 150،950 و 1250 میلی‏گرم ال–کارنیتین بود (P<0.05). همچنین متوسط افزایش وزن، کارایی غذا، میزان کارایی پروتئین و ضریب چاقی در فیل‏ماهیان تغذیه شده با تیمار 650 میلی‏گرم و جیره شاهد، به طور معنی‎داری بالاتر از ماهیان تغذیه شده با جیره‏های 50، 950 و 1250 میلی‏گرم ال–کارنیتین، بودند. مقادیر پروتئین بافت ماهیچه و لاشه ماهیان تغذیه شده با جیره شاهد، تیمارهای 350 و 650 میلی گرم در کیلوگرم جیره بطور معنی‏داری نسبت به ماهیان تغذیه شده با تیمارهای 50، 950 و 1250 میلی گرم ال–کارنیتین، بالاتر بود. فعالیت های سوپراکسید دسیموتاز (SOD)، گلوتاتیون (GSH) و پراکسیداز گلوتاتیون (GPX) در ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی 350 و 650 میلی‏گرم در کیلوگرم ال-کارنیتین، به طور معنی‏داری نسبت به سایر تیمارها حتی نسبت به جیره شاهد بالاتر بود، در صورتیکه کمترین مقادیر متوسطTBARS  ((Thiobarbiturice acid reactive substances  در ماهیان تغذیه شده با جیره 350 میلی‏گرم ملاحظه گردید که به استثناء تیمار 650 میلی‏گرم با سایر تیمارها دارای اختلاف معنی‏دار آماری بود. با توجه به نتایج حاصله می‏توان اذعان نمود سطح ال-کارنیتین در جیره به میزان 350 میلی‏گرم در کیلوگرم می‏تواند باعث بهبود عملکرد رشد، مصرف غذا، صرفه جویی در مصرف پروتئین به واسطه منابع چربی، کیفیت بافت ماهیچه و لاشه، سیستم دفاعی و آنتی اکسیدانت در فیل‏ماهی جوان پرورشی شود.